Ben je gek als je de wereld ziet zoals hij zou moeten zijn…
De Man van la Mancha, het verhaal van Miguel de Cervantes, prachtig gespeeld door Huub van der Lubbe. Ik was er vorige week.
Miguel de Cervantes is de schrijver van Don Quichot, de idealist die erop uittrekt om de wereld een beetje mooier te maken. Don Quichot ziet reuzen in windmolens, hij ziet een kasteel waar het ‘slechts’ een herberg is en hij ziet in de herbergier een kasteelheer. Deze voelt zich vereerd en gaat mee in de fantasie van Don Quichot. Echter, de keukenmeid Aldonza verzet zich tegen het beeld dat Don Quichot van haar heeft. Hij ziet in haar de beeldschone vrouw Dulcinea maar zij heeft nooit anders gehoord dan dat ze niets waard is.
Wat is waar, wat zie jij als je in de spiegel kijkt?
Vrijdag zag ik Marianne. Ze heeft heel veel meegemaakt de afgelopen tijd en ze vertelde dat ze complimenten krijgt over hoe ze daar mee omgaat. Gelijk waren de tranen er. ‘Ik kan de complimenten niet binnen laten komen’. Marianne is zich er inmiddels van bewust dat ze dat zo moeilijk vindt omdat ze altijd iets anders heeft gehoord. Er waren altijd verwijten, ze kon het nooit goed doen. Het was hard werken om te laten zien dat zij er ook toe deed. In haar beleving is dat nooit gezegd.
Terugkijkend is ze van zo ver gekomen en ik help haar te zien waar ze nu staat. Er volgen nog meer tranen en dat vindt ze vreselijk. Logisch, voor een vrouw die haar hele leven sterk heeft moeten zijn en muurtjes heeft opgetrokken om de pijn niet te voelen. Er mogen nog meer muurtjes vallen waar de tranen door naar buiten kunnen en de complimenten naar binnen.
Ik vertel haar over de dappere man van La Mancha, die de wereld zag zoals hij het wilde zien. We hebben allemaal onze eigen waarheid, over onszelf en over de wereld. Als we onze eigen waarheid durven te onderzoeken kunnen we onszelf en de wereld om ons heen een beetje mooier maken.
