Esther Perel is een van de bekendste relatietherapeuten in de wereld. Ze heeft een aantal boeken geschreven over liefdesrelaties en in 2019 begon ze met de podcast How’s Work waarin ze vanuit de relatietherapie kijkt naar werkrelaties, dat wil zeggen alle relaties met een werkgever en collega’s.
Omdat ze zulke interessante dingen zegt citeer ik hier uit een interview met de Volkskrant van vandaag (5 mei 2020) met als titel ‘Dit werkt niet meer’.
Waarom besloot u naast romantische relaties ook werkrelaties te onderzoeken?
‘Ik heb er altijd in geloofd dat de kwaliteit van je relaties de kwaliteit van je leven bepaalt. Dat is zo in je privé-leven, maar evengoed op de werkvloer. Om productief, creatief en succesvol te kunnen zijn, moet de relatie met ons werk en met de mensen met wie we werken goed zijn. Geen enkel salaris of secundaire arbeidsvoorwaarde kan slechte verhoudingen op de werkvloer goedmaken.’
Vervolgens legt ze uit waarom we voortdurend bezig zijn om onszelf steeds verder te willen ontwikkelen tot de beste versie van onszelf.
En nu komt dat opgedrongen ontwikkelen voor veel mensen dus plotseling tot stilstand.
‘Precies, dus worden mensen ineens teruggeworpen op zichzelf, en zien ze hoe onzeker de wereld om hen heen eigenlijk is. Dat hun identiteit is opgebouwd uit relaties die alleen maar een schijnzekerheid verschaffen. Immers; zodra het bedrijf waar jij werkt omvalt, valt in een keer een deel van wie jij bent weg. We zien ineens hoe afhankelijk we zijn van een structuur waarop we zelf helemaal geen vat hebben. Als jij niet meer aan het werk bent als creatieve zzp’er, wie ben je dan nog?’
Denkt u dat onze collectieve relatie met werk door de coronacrisis zal veranderen?
‘Zeker. Ik denk dat mensen veel meer gaan inzien dat werk niet alleen is wat ze doen, maar ook wie ze zijn. En net zoals mensen in deze tijd sneller geneigd zullen zijn hun privérelaties te herdefiniëren – wil ik nog bij mijn partner blijven of niet; wat verwacht ik eigenlijk van vriendschappen? – zullen ze ook hun relatie met werk eerder evalueren. Rampen functioneren als accelerators; het leven blijkt eindig en kwetsbaar, en met dat inzicht worden voor veel mensen ineens de prioriteiten duidelijker.’
