De cliënt die voor me zit brengt mijn eigen verhaal weer levend terug in mijn herinneringen. Ik realiseer me goed dat het mijn verhaal is en dat de details van zijn verhaal anders zijn.
Er zijn wel grote overeenkomsten te vinden in de verschillende levensfasen die we doormaken. Ik zoek het boekje ‘Nog vele jaren’ van Hans Korteweg er weer eens bij. Voor het eerst uitgegeven in 1992, in de tijd dat dit verhaal speelt. Ik ontdekte het pas veel later maar het verbaast me opnieuw hoe kloppend het is voor mij.
Over de vijfde fase, 28 tot 35 jaar schrijft Hans Korteweg:
‘Het volle leven in. De leertijd is voorbij. Er komt het besef van een unieke levenstaak. Hij krijgt, zeker in het begin van deze fase, impulsen te verwerken, die kunnen leiden tot drastische veranderingen. Anders dan echter in de puberteit wordt alles nu naar buiten toe omgezet. Hij drukt zich uit, zoekt zich een eigen vorm en dient zich daartoe te ontworstelen aan oude vormen en deze achter zich te laten. Geleidelijk komt er rust en is de richting duidelijk. Ook in maatschappelijk opzicht.’
Ik was 28 toen ik voortdurend onrust voelde waar ik geen woorden voor kon vinden. Zonder woorden was het lastig te duiden dus ik ging door en probeerde er geen aandacht aan te schenken. Ik had in mijn leven geleerd nuchter en praktisch te zijn. Emoties werden in mijn omgeving niet als positief beschouwd. Ik had ze daarom diep weggestopt.
Vanaf mijn 30e kwamen er lastige situaties op mijn pad; mijn relatie eindigde, mijn vader overleed en ik ging niet meer met plezier naar mijn werk. Ondanks alle heftige gebeurtenissen probeerde ik mijn nuchtere, praktische masker overeind te houden maar dat bleek onmogelijk. Ik schreef al eerder een quote van Leonard Cohen: ‘There’s a crack in everything, that’s where the light gets in.’ En zo ontdekte ik wat er achter dat masker schuil ging. Gevoelens, emoties en grote onzekerheid. Wie ben ik als ik niet ben wie ik dacht dat ik was.
Uiteindelijk bracht deze periode me dichter bij mezelf en ik leerde me werkelijk te verbinden met anderen. En deze fase eindigde als in het boekje ‘Er kwam geleidelijk rust en mijn richting werd duidelijk.’ Nadat ik mijn baan had opgezegd en een half jaar naar Spanje was geweest startte ik op mijn 35e met een nieuwe baan. Ik ging mensen begeleiden in en naar werk, iets waar ik tot op de dag van vandaag blij van word. Zeker als ik in belangrijke levensfasen mag bijdragen aan een volgende stap.
